1 Nisan 2019 Pazartesi

Hani benim çocukluğum







Tozlu raflarda aradım çocukluğumu

Sokak aralarında çakıl taşları arasında şekerlerimi aradım

Umutlarım yok olmasın diye ceplerime doldurdum

Hayallerimi üşümesin diye üstüne battaniye örtüm

Oyuncaklarımı topladım tozlu yollardan

Kırık dökük kapılarda misketlerimi sakladım

Geride kalan çocukluğumu aradım senin düşüncelerinde

İçimdeki sönmeyen ateşimi Mutluluklarımı sevinçlerimi aradım

Karanlık caddelerden geçtim gözlerim seni aradı

Bir an korktum önce sen sandım ama baktım sen değildin

Oysa korktuğum sadece kendi gölgem miş

Hani benim çocukluğum nerede şimdi

Siz gördünüz mü!!!

sessiz kaldım

13 yorum:

  1. Kalemine sağlık :) 4. Satır son kelimede yazım hatası olmuş sanırım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim ..Bakayım bir teşekkürler :) sevgiler

      Sil
  2. Merhaba Bloğunuzu takip ettim .Sizi de bloguma beklerim

    YanıtlaSil
  3. Ne güzel bir şiir olmuş..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim hoşgeldiniz sevgiler ..

      Sil
  4. Kaybettiğimizi sandığımız çocuk,içimizde bir yerlerden her daim göz kırpar bize,bazen de çığlık olur sesi.
    Duymak,görmek,ona dokunmak istediğimizde sadece içimizdeki sese kulak vermek yetebiliyor,diye düşünüyorum.
    Kaleminize sağlık.
    İçimizdeki çocuğun hep yaşaması dileğiyle mutlu bayramlar diliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim Hoşgeldiniz. geç cevap verdiğim için de kusura bakmayın lütfen.... tekrar çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için sevgiler

      Sil
  5. Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim Hoşgeldiniz geç cevap verdiğim için de kusura bakmayın lütfen tekrar çok teşekkür ederim sevgiler..

      Sil
  6. awesome article..
    thanks for sharing and have a nice day

    YanıtlaSil
  7. En özlediğim cocuklugum...Ah yillar gecip gidiyor

    YanıtlaSil

Eskiler den Notlar4

Sessizdi koca şehir yıkılan duvarlar altında Güneş zamansız doğuyordu Kızıla çalan yüreğim şimdi tek nefeste kaldı Ağlıyordu kaldırımlar...